Woda z zasady przemieszcza się od obszaru niskiego stężenia elektrolitów do wyższego. A ponieważ stężenie wewnątrzkomórkowe było wciąż normalne to odbył się gwałtowny proces napływu wody co w konsekwencji doprowadziło do ich napęcznienia a w przypadku komórek mózgowych jest to szczególnie niebezpieczne.

Co prawda powyższy przykład jest ekstremalny, ale problem filtracji nerek jest jak najbardziej realny i uwydatnia się z wiekiem. Za każdym razem, gdy przyjmujemy więcej płynów niż nerki są w stanie przefiltrować to wpływamy na stężenie elektrolitów w naszym ciele. Szacuje się, że w przypadku osób starszych wartość 2.0 litry wody dziennie (8 szklanek) może prowadzić do zbyt dużej ilości płynów w organizmie [4]. Należy tu podkreślić, że mowa jest o przeciętnej osobie starszej przebywającej w przeciętnych warunkach atmosferycznych, dlatego powyższe wytyczne nie powinny być rozumiane dogmatycznie.

Jeszcze inaczej ma się sprawa, jeżeli płyny są przyjmowane w dużej ilości i w krótkim odstępie czasowym. Możliwości filtracyjne osób starszych szacuje się między 0.7 a 1.0 litra na godzinę [4] i przekroczenie tej wartości może nieść ze sobą poważne konsekwencje zwane przewodnieniem hipotonicznym, czyli prościej rzecz ujmując zatrucie wodą [6].  

Innym problemem, który może się zaostrzyć przy przyjmowaniu znacznej ilości płynów jest związany z układem krwionośnym a dokładnie z sercem. Więcej płynów oznacza, że musi ono pracować ciężej, aby je przepompować.  Pomimo, że nie wszystkie badania sugerują ścisłą zależność w tej materii, zarówno europejskie jak i amerykańskie towarzystwo kardiologiczne zaleca osobom zmagającym się z niewydolnością serca ograniczenie płynów do 1.5-2 litrów dziennie.

Podsumowując należy podkreślić, że powyższe wytyczne są tylko pewnymi ogólnymi wskaźnikami a najlepszym drogowskazem jest świadomość konsekwencji nieodpowiedniej ilości płynów i umiejętność odczytywania sygnałów jakie wysyła nam nasze ciało. (Wskazówki nie tylko na upały.pdf)