Zabiegi Dodatkowe

Akupunktura jest częścią tradycyjnej medycyny chińskiej. Polega ona na wkuwaniu przez terapeutę sterylnych, jednorazowych i bardzo cienkich metalowych igieł w starannie wybrane miejsca na ciele. Powszechnie jest stosowana w celu zmniejszenia bólu i sztywności mięśni. U osób z chorobą Parkinsona akupunkturę wykorzystuje się, aby złagodzić dolegliwości trawienne, bezsenność, depresję i lęk.

Należy jednak podkreślić, że National Institute for Clinical Excellence (NICE), instytucja publiczna działająca w ramach brytyjskiego Ministerstwa Zdrowia, która zajmuje się m.in. publikowaniem wytycznych dotyczących używania nowych leków czy technologii, a także promocją zdrowego trybu życia, zaleca stosowanie akupunktury jedynie w leczeniu przewlekłych napięciowych bólów głowy oraz przy migrenach.

Chociaż konopie indyjskie używane były już w starożytności do łagodzenia bólu, poprawy snu i do wielu innych celów, to wciąż niewiele jest dowodów na ich skuteczność i bezpieczeństwo.

Co prawda niektóre prace naukowe dowodzą ich właściwości przeciwutleniających, przeciwzapalnych i neuroprotekcyjnych, to na chwilę obecną potrzebnych jest znacznie więcej badań, aby rzetelnie odpowiedzieć na pytania co do ich skuteczności. Bowiem znaczna część z dotychczasowych, korzystnych wyników opiera się na modelach zwierzęcych, zaś jeżeli chodzi o próby przeprowadzone na ochotnikach w kierunku łagodzenia drżenia, spowolnienia i dyskinez wywołanych lewodopą, to rezultaty są mieszane a niekiedy wręcz sprzeczne z poprzednio uzyskanymi. Wynika to między innymi ze źle zaprojektowanych badań, w których bierze niewielka liczba osób.

Prowadzono także badania w kierunku objawów niemotorycznych, takich jak ból, problemy ze snem, lęk, depresja, problemy z pamięcią i halucynacje, ale one również, oprócz pewnych zachęcających wyników, pozostawiają wiele do życzenia. Poważnym, choć nie jedynym, problemem są tu powszechnie występujące skutki uboczne takie jak: nudności, zawroty głowy, halucynacje, osłabienie fizyczne i zmiany poznawcze.

Ziołolecznictwo wykorzystuje właściwości związków chemicznych zawartych w roślinach do leczenia, zapobiegania oraz promowania zdrowia. Podobnie jak większość innych terapii alternatywnych, odwołuje się ono do podejścia holistycznego, czyli do leczenia osoby, nie ograniczając się do objawów choroby.

Istnieją ograniczone dowody naukowe dotyczące wpływu ziołolecznictwa, które co gorsza, bywają sprzeczne. Mimo to niektóre preparaty zostały przetestowane klinicznie na ogólnej populacji i tak na przykład czosnek może obniżać poziom cholesterolu we krwi i potencjalnie zmniejszać ryzyko wystąpienia chorób serca; miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba) może poprawiać sprawność umysłową w chorobie Alzheimera, a ziele dziurawca może być stosowane w leczeniu łagodnej do umiarkowanej depresji, ale może także zakłócać działanie innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona.

Produkty ziołowe są ogólnie dostępne w postaci napojów, tabletek, kapsułek, maści czy kremów. Należy jednak podchodzić do nich z rezerwą, gdyż procedury regulujące obrót tymi produktami są różne w zależności od kraju. Wprowadza to sporo zamieszania, przez co niekiedy nie jest jasne, czy produkt został prawidłowo wyprodukowany, w jakim stężeniu występuje, a nawet czy to jest rzeczywiście ten preparat. W rezultacie często kwestionuje się bezpieczeństwo leków ziołowych.

Ponadto nawet sprawdzone środki mogą być niebezpieczne, jeśli na przykład przyjmowane są wraz z innymi lekami. W szczególności nie należy ich stosować przy dławicy piersiowej, wysokim ciśnieniu krwi czy jaskrze. Dlatego leczenie ziołami powinno być podejmowane wyłącznie pod nadzorem przeszkolonego zielarza lub lekarza.

Masaż ma na celu stymulację ciała przez skórę, która jest wszak naszym największym narządem zmysłu. Istnieje wiele różnych technik, niektóre są delikatne i mają na celu uwalnianie endorfin, czyli naturalnych środków przeciwbólowych organizmu. Inne, bardziej energiczne, ukierunkowane są na to aby pomóc rozciągnąć mięśnie, złagodzić sztywność stawów, a tym samym poprawić mobilność i elastyczność.

Masaże nie są zalecane w pewnych schorzeniach, takich jak: zakrzepica żył głębokich, uszkodzone naczynia krwionośne, zaburzenia krzepnięcia lub jeśli osoba przyjmuje leki rozrzedzające krew, takie jak warfaryna.

Hydroterapię stosuje się w leczeniu schorzeń reumatycznych, takich jak zapalenie stawów, a także schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego i schorzeń neurologicznych. Wykorzystuje się w niej zjawisko wyporności do podtrzymywania ciała i łagodzenia bolesnych ucisków. Powinna jednak odbywać się pod okiem przeszkolonych fizjoterapeutów lub wykwalifikowanego personelu, gdyż leki stosowane w chP nie zawsze działają tak samo, co przekłada się na zwiększone ryzyko wynikające z przebywania w wodzie.